روز اول چون حباب از هم‌نشینی‌های موج
خانه ما را بنا کردند در بالای موج

سربلندی چیست راضی شو به پستی چون خزف
تا نیفتی همچو خس دائم به دست و پای موج

قلزم عشق است ود پایان به اندک سرکشی
جامه از زنجیر می برّند بر پهنای موج

تا بود جان در تلاطم دل خطر دارد ز خویش
در محیط عشق جای من بود یا جای موج

هر چه با دل کرد چین ابروی دلدار کرد
کشتی‌ام قصاب طوفانی شد از دریای موج

«قصاب کاشانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir