هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که بر موضوعاتی مانند عشق، وصال، رنج جدایی، تسلیم در برابر عشق و فداکاری تأکید دارد. شاعر از درد فراق، اشتیاق به وصال و مبارزه با هوای نفس سخن می‌گوید و در نهایت، تسلیم و رضا را به عنوان راه نجات پیشنهاد می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه موجود در این شعر برای درک و ارتباط بهتر، نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند درد فراق و مبارزه با هوای نفس ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۳۵

وصالت بی‌کسان را جمله کس باشد اگر باشد
دو عالم را غمت فریادرس باشد اگر باشد

وصال دوست گر داری طمع، قطع تعلّق کن
خلاف نفس سرکش از هوس باشد اگر باشد

ز شوقت با دل صد چاک همراز فغان من
در این وادی همین بانگ جرس باشد اگر باشد

دل غم‌دیده را از نقد وصلت در جدایی‌ها
مگر روزی به داغی دسترس باشد اگر باشد

در این دریا مدام از طالع وارون حباب آسا
مرا در دل مراد یک نفس باشد اگر باشد

به دل در روز اول داغ جانان می‌شود پیدا
در این گلزار از این گلشن هوس باشد اگر باشد

نه راحت زآشیان دیدم نه در پرواز آسایش
همین آرام در کنج قفس باشد اگر باشد

در این لب تشنگی قصاب زار نیم بسمل را
دم آبی ز شمشیر تو بس باشد اگر باشد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.