هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و غنایی است که در آن شاعر از عشق، زیبایی، وفاداری و رنج‌های عشق سخن می‌گوید. او از تشبیهات و استعاره‌های زیبا مانند سرمه دنباله‌دار، شمع و پروانه، و تیر و کمان استفاده کرده است تا احساسات خود را بیان کند. همچنین، شاعر به مفاهیمی مانند فنا، ویرانی، و گذر زمان اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از ابیات به رنج و فنا اشاره دارند که نیاز به بلوغ فکری برای درک مناسب دارد.

شمارهٔ ۱۳۸

از آن رو سرمه دنباله‌دارش قصد جان دارد
که چشمش نیم کش پیوسته ناوک در کمان دارد

حیا و ناز و خوبی شیوه تمکین و محبوبی
به جز جنس وفا هرچیز خواهی در دکان دارد

در این محفل به یک شوق‌اند سوزان شمع و پروانه
هر آن آتش که آن دارد به جان این بر زبان دارد

شود گر خاک جسمم، می‌کند پیدا مرا تیرش
به هر صورت که باشم استخوانم را نشان دارد

ز ویران گشتن مأوای خویشم یاد می‌آید
به هر سروی که می‌بینم تذروی آشیان دارد

نه پنداری که آسان است شرح دوستی گفتن
حدیث عشق در هر باب چندین داستان دارد

گهی سودایی زلفم گهی شیدایی کاکل
پریشانی مرا چون بید مجنون در میان دارد

در اسطرلاب دل کردم چو سیر عارضش گفتم
همین ماه است کز نظاره عالم قران دارد

ندارد فرصت نشو و نما یک گل در این گلشن
بهار زندگی در آستین گویا خزان دارد

ز ناز آن دل‌ربا قصاب عمری شد که در کویش
پی کشتن تو را در جرگه قربانیان دارد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.