هوش مصنوعی:
این متن عاشقانه بیانگر عشق عمیق و انحصاری شاعر به معشوق است. شاعر تأکید می‌کند که در دل او جایی جز تصویر معشوق نیست و هیچ چیز دیگری حتی اگر به زیبایی موی معشوق باشد، جای آن را نمی‌گیرد. او معشوق را برتر از همه خوبان می‌داند و عشق خود را به‌گونه‌ای توصیف می‌کند که حتی صدها گل در مقابل گرمای عشق معشوق رنگ می‌بازند. در نهایت، شاعر از مخاطب می‌خواهد که دل را از محبت دنیا بپردازد، زیرا در آینه دل جز معشوق جای نمی‌گیرد.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عاشقانه عمیق و انتزاعی است که درک آن برای مخاطبان زیر 15 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۱۳۹
در دل به جز از عکس رخ دوست نگنجد
غیر از خط او گر همه موست نگنجد
ممتاز نکویان نه چنانی که بگویم
بالای دو چشمت اگر ابروست نگنجد
صد گل به سر از داغ تو ای شمع توان زد
اما همه گر یک گل خودروست نگنجد
زنهار بپرداز دل از مهر دو عالم
قصاب در این آینه جز دوست نگنجد
غیر از خط او گر همه موست نگنجد
ممتاز نکویان نه چنانی که بگویم
بالای دو چشمت اگر ابروست نگنجد
صد گل به سر از داغ تو ای شمع توان زد
اما همه گر یک گل خودروست نگنجد
زنهار بپرداز دل از مهر دو عالم
قصاب در این آینه جز دوست نگنجد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
