هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از سماع (رقص عرفانی) در همه جا و در هر حالتی سخن می‌گوید، از زمین تا آسمان، در اشتیاق، دوری از یار، و حتی در میان ترس و امید. او تأثیر خود را در دل‌ها و آینه‌ها می‌بیند و سماع را در هر شرایطی ادامه می‌دهد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند اشتیاق و جدایی نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۰۴

هم در زمین و هم به سما می‌کنم سماع
چون نخل شعله در همه‌جا می‌کنم سماع

چون کاه باد برده به هر جا که می‌روم
در اشتیاق کاهربا می‌کنم سماع

جام میم پر از می و در دست رعشه‌دار
دور از صدای ساز و نوا می‌کنم سماع

چون ذره‌ای که می‌شود از آفتاب دور
تا گشته‌ام ز یار جدا می‌کنم سماع

در چشم اهل دل اثرم هست و بود نیست
عکسم من و در آینه‌ها می‌کنم سماع

یک‌جا عروسی است و دگرجای ماتم است
من در میان خوف و رجا می‌کنم سماع

قصاب طرفه شور جنونی است بر سرم
در آرزوی دار صفا می‌کنم سماع
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.