هوش مصنوعی: این متن یک شعر عاشقانه و ستایش‌آمیز است که در آن شاعر با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، معشوقه را به عناصر طبیعی و الهی تشبیه می‌کند. او از زیبایی و تأثیر معشوقه بر جهان سخن می‌گوید و جایگاه والای او را توصیف می‌نماید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و ترکیبات نیاز به دانش ادبی نسبتاً بالایی دارند.

شمارهٔ ۲۰۵

ای قدّ تو چون معنی برجسته مصرع
ابروی تو دیوان قضا را شده مطلع

بخشیده صدف را کف نیسان تو هرگز
گردانده چمن را نم فیض تو مخلّع

از بهر تو شد دفتر ایام مرتب
در شأن تو هرجای کتابی است مسجّع

چون مهر بود خشت حریم تو نمودار
چون عرش بود شمسه ایوان تو ارفع

پیچید سر اگر رشته ایام ز امرت
از تیغ هلاکش کند افلاک مقطّع

از روی ادب تا نکشد پا به حریمت
خورشید نشیند سر کوی تو مربّع

از بهر یدک تا کشد از پیش تو دوران
افکند فلک غاشیه بر زین مرصّع

هرجا که رود منقبتی از شه مردان
قصاب در آنجا تو ز جان باش مسمّع
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.