هوش مصنوعی:
شاعر در این غزل از ترس‌های مختلف خود سخن می‌گوید: ترس از دوری معشوق، ترس از غمزه‌های نازک‌بینانه او، ترس از نرسیدن به وصال یار، و ترس از عشق آتشین که مانند پروانه‌ای به دور شمع می‌سوزد. او همچنین تفاوت خود با بلبل را در ترس از گل بی‌خار می‌داند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مضامین عاشقانه پیچیده و استعاره‌های شاعرانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند غمزه و عشق آتشین ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا نامناسب باشد.
شمارهٔ ۲۲۵
ز حرف مدعی از الفت دلدار می‌ترسم
چمن پرورده‌ام از دوری گلزار می‌ترسم
ندارم قوّت دیدار ابروی کمانش را
ز تیر غمزه آن ترک بی زنهان می‌ترسم
میان ما و بلبل در چمن فرقی که هست این است
که او از خار و من از آن گل بی‌خار می‌ترسم
به من تا گشت ظاهر کز وفا دوراند مهرویان
همه از هجر و من از روز وصل یار می‌ترسم
همه شب می‌پرم پروانه‌سان بر گرد بالایش
ولی از آرزوی حسرت دیدار می‌ترسم
نمی‌گیرم ز لعلش بوسه‌ای قصاب تا دانی
گیاه خشگم از آن آتش رخسار می‌ترسم
چمن پرورده‌ام از دوری گلزار می‌ترسم
ندارم قوّت دیدار ابروی کمانش را
ز تیر غمزه آن ترک بی زنهان می‌ترسم
میان ما و بلبل در چمن فرقی که هست این است
که او از خار و من از آن گل بی‌خار می‌ترسم
به من تا گشت ظاهر کز وفا دوراند مهرویان
همه از هجر و من از روز وصل یار می‌ترسم
همه شب می‌پرم پروانه‌سان بر گرد بالایش
ولی از آرزوی حسرت دیدار می‌ترسم
نمی‌گیرم ز لعلش بوسه‌ای قصاب تا دانی
گیاه خشگم از آن آتش رخسار می‌ترسم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
