هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر محبت، کمک به ضعیفان، قناعت، تسلیم در برابر عشق الهی و ترک عادات ناپسند تأکید دارد. شاعر از خواننده می‌خواهد تا در زندگی به دنبال معنویت باشد و از مادیات دوری کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در متن ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۶۸

شوی هرجا دچار چشمش اظهار محبت کن
در این می‌خانه چون وارد شوی می نوش و عشرت کن

به هر حالت که باشد دستگیری کن ضعیفان را
رسی بر مشهد پروانه گر روزی زیارت کن

درآ غافل به تن هرگه که بینی رفته‌ام از خود
به جز مهر تو هر چیزی که در دل بود غارت کن

ز جوش کشتگان تیغ ناز خویش عالم را
ز جا برخیز و بنما جلوه‌ای برپا قیامت کن

ز هجرت مردم و یک‌ره مرا بر سر نمی‌آیی
به قربان سرت گردم بیا و ترک عادت کن

به تعمیر وجودم آب ده شمشیر ابرو را
چه شد عمری است ویران کرده‌ای یک‌دم عمارت کن

نمی‌گویم برون‌آ، یا بمان بی اختیار من
برو ای جان و جانان آنچه فرماید اطاعت کن

لباس زندگی را نیست آسایش اگر خواهی
روی چون در کفن تا می‌توانی خواب راحت کن

حضور قلب بتوان یافت قصاب از قناعت‌ها
تو را چون کرد بسمل باش تسلیم و قناعت کن
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.