۱۹۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۷

مهر تو رسانده بماه مرا
وز چه بذروۀ جاه مرا

افسوس که طالع تیرۀ من
بنشاند به خاک سیاه مرا

جز خرقۀ فقر و فنا نبود
تشریف عنایت شاه مرا

عمری بدرش بردیم پناه
نگرفت دمی به پناه مرا

در رهگذرش چون خاک شدم
بگذشت و نکرد نگاه مرا

چون گرد دویدم در عقبش
بگذشت و گذاشت براه مرا

سوزانده مرا چندانکه نماند
جز شعلۀ ناله و آه مرا

من سوختۀ تو و مفتقرم
دیگر مستان بگناه مرا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.