افسوس که گوهر نفس نفیس
از کف دادی بمتاع خسیس

از یوسف عشق گذشته به هیچ
با گرگ هوی همراز و انیس

بستی ز بساط سلیمان چشم
با دیو طبیعت گشته جلیس

دردی که تر است دوا نکند
صد جالینوس و ارسطالیس

از بحث و نظر سودی نبری
هرچند کنی عمری تدریس

با صدق و صفا پیوند بکن
زن تیشه به بیخ و بن تلبیس

از مفتقر این رقم کافی
بر لوح دل صافی بنویس