ای داغ تو لالۀ باغ دلم
وی سوز تو نور چراغ دلم

ای ترا ز لطف تو گلشن جان
وی تازه ز قهر تو داغ دلم

سرگشتۀ کوی تو شد دل من
هرگز نروی بسراغ دلم

امید که هیچ مباد تهی
از بادۀ شوق ایاغ دلم

حقا که فراق تن و جانم
خوشتر باشد ز فراغ دلم

این نامۀ شوق از مفتقر است
یعنی که رسول بلاغ دلم