تا رایت عشق افراخته ام
در وادی حیرت تاخته ام

هنگام قمار نظر بازی
یکجا دل و دین را باخته ام

از عشرت و شادی بی خبرم
تا با غم دل پردخته ام

از من نه عجب گر نیست نشان
در بوتۀ غم بگداخته ام

حاشا که ز کوی تو پای کشم
جز کوی ترا نشناخته ام

یک نکته ز عشق اندوخته ام
وز کف دو جهان انداخته ام

گز مفتقرم از دولت عشق
با گنج قناعت ساخته ام