نَقْضِ میثاق و شِکَستِ توبه‌ها
موجِبِ لَعْنَت شود در اِنْتِها

نَقْضِ توبه وْ عَهْدِ آن اَصْحابِ سَبْت
موجِبِ مَسْخ آمد و اِهْلاک و مَقْت

پَس خدا آن قوم را بوزینه کرد
چون که عَهْدِ حَقْ شِکَسْتَند از نَبَرد

اَنْدَرین اُمَّت نَبُد نَسْخِ بَدَن
لیکْ مَسْخِ دل بُوَد ای بوالْفِطَن

چون دلِ بوزینه گردد آن دِلَش
از دلِ بوزینه شُد خوار آن گِلَش

گَر هُنر بودی دِلَش را زِ اخْتیار
خوار کِی بودی زِ صورتْ آن حِمار‌؟

آن سگِ اَصْحابْ خوش بُد سیرَتَش
هیچ بودش مَنْقَصَت زان صورتَش‌؟

مَسْخِ ظاهِر بود اَهْلِ سَبْت را
تا بِبینَد خَلْقْ ظاهِر کَبْت را

از رَهِ سِرْ صد هزارانِ دِگَر
گشته از توبه شِکَسْتن خوک و خَر

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir