دلم هوای چنان سرو نازنین دارد
که مشگ سوده بر اطراف یاسمین دارد

ز مهر زهره جبینی شدم ستاره فشان
که داغ بندگیش ماه بر جبین دارد

هزار عاقل فرزانه گشت دیوانه
از آن دو سلسله کز زلف عنبرین دارد

کمان گرفت و کمین کرد چشم شوخش باز
هزار فتنه و آشوب در کمین دارد

ز همنشینی جانان تمتعی یابد
کسی که دولت و اقبال همنشین دارد

زهی حبیب که از بهر وحی آیت عشق
ز جبرئیل نهانی دگر امین دارد

بگفت عاقبت از عشق کشته خواهی شد
حسین خود ز جهان آرزو همین دارد