نگار سرو قد گلعذار من آمد
قرار جان و دل بیقرار من آمد

مرا ز طعنه ی خلق و ز جور دور فلک
چه غم کنون که بت غمگسار من آمد

مهی که از بر من رفته بود چندی وقت
ز سیر چرخ کنون بر کنار من آمد

سزد که بیش ننالم ز ریش نیش جفا
کنون که مرهم جان فکار من آمد

چه احتیاج مرا بعد از این به سرو و چمن
کنون که سرو قد گلعذار من آمد

هزار شکر که بار دگر بر غم حسود
مراد خاطر امیدوار من آمد

رسید یار و حسین شکسته میگوید
چه غم ز دشمنم اکنون که یار من آمد