هوش مصنوعی: این متن به توصیف حالات عاشقان و سالکان راه عشق می‌پردازد که دنیا و آخرت را فدای معشوق می‌کنند. آنها از هر چه غیر از معشوق است چشم می‌پوشند و تنها به او عشق می‌ورزند. این عاشقان با وجود فقر ظاهری، در عالم عشق سلطانند و با وجود رنج‌های بسیار، همیشه شادمان‌اند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن ممکن است برای سنین پایین دشوار باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۰۴

بر آستان خرابات عشق مستانند
که نقد هر دو جهان را به هیچ نستانند

براق همت عالی به تازیانه ی شوق
در آن فضا که به جز دوست نیست می رانند

ز هر چه هست به کلی دو دیده بردوزند
ولی ز روی دلارام خویش نتوانند

نظر حرام شناسند جز به روی حبیب
به غیر دوست خود اندر جهان نمی دانند

گدای کوی نیازند و خاک راه ولیک
فراز مسند اقلیم عشق سلطانند

شهان بی حشم و مفلسان محتشمند
از این طوایف رسمی به کس نمی مانند

فتاده بی سر و پایند بر در دلدار
ولی به گاه روش سروران می دانند

چو لاله گرچه بسی داغ بر جگر دارند
ز شوق چون گل سوری همیشه خندانند

برای آنکه ز غیرت به غیر دل ندهند
بر آستانه ی دل چون حسین دربانند
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.