دلا بنال که یاران نازنین رفتند
به غم نشین که رفیقان بی قرین رفتند

به اهل دهر میامیز و گوشه ای بنشین
که همدمان وفاپیشه گزین رفتند

دل شکسته ی ما را بر آتش افکندند
اگر چه خود به سوی روضه ی برین رفتند

سهی و گل ز زمین می دمد ولیک دریغ
ز گلرخان سهی قد که در زمین رفتند

هنر مجوی که بازار فضل رایج نیست
از آن جهت که بزرگان خورده بین رفتند

عجب مدار که گر نقد دین شود کاسد
که نافذان جواهرشناس دین رفتند

بسوز بر در حرمان در انتظار حسین
که محرمان سراپرده ی یقین رفتند