هوش مصنوعی: متن بالا بیانگر درد و رنج عاشقانه و ناله‌های شاعر از بی‌تفاوتی معشوق و جفای اوست. شاعر از بی‌خبری معشوق از حال و روزش شکایت دارد و اشاره می‌کند که معشوق از رنج و نیاز عاشقان بی‌خبر است. همچنین، شاعر به دشمنان و طعنه‌های آنان اشاره می‌کند و بیان می‌دارد که آنان از عشق و وفا بی‌خبرند. در نهایت، شاعر از حسین (احتمالاً اشاره به امام حسین) یاد می‌کند که با درد و غم او مأنوس شده و نیازی به شادی و درمان ندارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و عرفانی عمیق است و ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات مذهبی و تمثیل‌های پیچیده در متن وجود دارد که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۱۱

ترا ز حال من زار مبتلا چه خبر
که شاه را ز غم و درد هر گدا چه خبر

تو نازنین جهانی و ناز پرورده
ترا ز سوز درون و نیاز ما چه خبر

چو دل ز مهر نگاری نهشته ای ایمه
ترا ز حالت عشاق بینوا چه خبر

ترا که نیست بغیر از جفا و جور آئین
ز رسم دوستی و شیوه وفا چه خبر

اگر ترا سر یاری و دوستی باشد
ز طعن و سرزنش دشمنان ترا چه خبر

بدشمنم منما رخ از آنکه اعمی را
ز حسن و منظر و از لذت و لقا چه خبر

حسین را که بدرد و غم تو انس گرفت
چه احتیاج بشادی و از دوا چه خبر
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.