ما که در بادیه ی عشق تو سرگردانیم
کعبه ی کوی تو را قبله ی دل ها دانیم

چشم ما گر همه با ناوک محنت دوزند
دیده بر دوختن از دیده ی تو نتوانیم

کوی تو کعبه و دیدار تو عید اکبر
کیش ما این که در آن عید تو را قربانیم

عوض کوی تو گر روضه ی رضوان بدهند
هم به خاک سر کوی تو که ما نستانیم

داغ ها بر جگر ماست چو لاله لیکن
به نسیمی ز وصال تو گل خندانیم

ما گدای در یاریم ولیکن چو حسین
اندر اقلیم وفاداری او سلطانیم