قفل در ما بستی و پندار تو دیدیم
با خویش مشو بسته که ما جمله کلیدیم

مفتاح تو را نیست در این باب فتوحی
کشاف تو را لایق این کشف ندیدیم

در هستی ما آتش عشقش چو درافتاد
از بستگی بند به یک بار رهیدیم

تا وصله اقبال بدوزیم ز وصلش
در عشق بسی خرقه ی ناموس دریدیم

حاصل همه این است که ای یار در این راه
پیوسته بیاریم چو از خویش بریدیم