چو قدر دلبر و آداب عشق ما دانیم
بیا که روی تو بینیم و جان برافشانیم

جمال صورت جان بر در تو تا دیدیم
در آن کمال که صورت نگاشت حیرانیم

ورای حسن ترا دلفریبی و ناز است
که ما بجان و دل ای دوست طالب آنیم

اگر چه سوخته آتش فراق توایم
به یمن وصل تو از هجر داد بستانیم

به تحفه گر ز درت آورد صبا گردی
به خاکپای تو کو را بدیده بنشانیم

هدایتی چو ز کشاف هیچ کشف نگشت
کنون بمکتب عشق تو تخته میخوانیم

از آنزمان که غلام کمینه تو شدیم
حسین وار در اقلیم عشق سلطانیم