ما ای صنم هوای تو از سر گرفته ایم
چون شمع ز آتش دل خود در گرفته ایم

دل برگرفته ایم ز هستی خویشتن
زان پس هوای همچو تو دلبر گرفته ایم

بهر غذای طوطی طبع سخن گذار
از پسته تو طعمه شکر گرفته ایم

تا گوشوار گوش دل و جان خود کنیم
از لعل دلپذیر تو گوهر گرفته ایم

با عاقلان گذاشته آئین عقل را
با عاشقان طریقه دیگر گرفته ایم

درس جنون بمدرسه عشق کرده گوش
زنجیر آن دو زلف معنبر گرفته ایم

تا چشم نیم مست تو خمار عشق شد
ما دمبدم صراحی و ساغر گرفته ایم

هردم ببوی آن لب میگون بمصطبه
جام لبالب از می احمر گرفته ایم

دانسته ایم ما که سهی سرو را برست
چون قد دلفریب تو در برگرفته ایم

منصوروار دل ز بر خود بریده ایم
تا چون حسین عشق تو از سر گرفته ایم