هوش مصنوعی: متن بیانگر آرزوی شاعر برای فنا شدن در راه معشوق است. او آرزو می‌کند که به جای تحمل درد هجران، خاک پای معشوق شود یا قربانی عشق او گردد. شاعر از درد فراق می‌نالد و آرزو می‌کند که ای کاش می‌توانست حتی برای لحظه‌ای در کنار معشوق باشد. در نهایت، او فنا شدن در راه معشوق را شرافتمندانه‌تر از زندگی با ننگ هستی می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و عرفانی عمیق است که درک آن به بلوغ فکری و عاطفی نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند فنا شدن در راه معشوق یا قربانی شدن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۲۴۵

ایکاش در هوای تو من خاک گشتمی
باری ز ننگ هستی خود پاک گشتمی

گر بودمی بشادی وصلت امیدوار
کی من ز درد هجر تو غمناک گشتمی

ای کاش در شکارگهت صید بودمی
تا یک نفس مصاحب فتراک گشتمی

پیوسته سجدگاه ملک بودمی اگر
زیر سم سمند تو من خاک گشتمی

چون عاقبت ز دست بتان کشته گشتنی است
باری قتیل آن بت چالاک گشتمی

گر چون حسین خاک درت بودمی بقدر
چون عرش تاج تارک افلاک گشتمی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.