هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و ستایش‌آمیز است که در آن شاعر به ستایش شخصیتی معنوی و الهی می‌پردازد. او این شخصیت را به عنوان شاهنشاه معانی، آگاه از اسرار غیب و حاصل هستی توصیف می‌کند. همچنین، شاعر به فضل الهی، سعادت و امید به وصال اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۲۵۹

ای در اقلیم معانی زده کوس شاهی
بنده امر و مطیع تو ز مه تا ماهی

هر که خاک ره تو تاج سر خود نکند
پیش ارباب معانی بود از بی راهی

هست افکار تو مشاطه ابکار غیوب
که ز اسرار سراپرده غیب آگاهی

خلق دنیا چو طفیلند و توئی حاصل کون
اهل معنی همه خیلند و تو شاهنشاهی

درع حکمت چو بپوشی و درآئی در صف
شیر در بیشه معنی کندت روباهی

آنقدر هست قبول تو در آن در که رسد
هر دم از حکم قضا آنچه تو در میخواهی

از همه فضل و عنایات الهی نه بس است
این سعادت که تو شایسته آن درگاهی

گر بدامان وصالت نرسد نیست عجب
دست امید حسین از جهة کوتاهی
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.