هوش مصنوعی: این متن عاشقانه و عرفانی، بیانگر عشق و فداکاری به معشوق (که می‌تواند معشوق زمینی یا الهی باشد) است. شاعر از لذت جان سپردن در راه معشوق، ارزش قربانی شدن برای عشق، و بی‌معنایی زندگی بدون دوست سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به امام حسین (ع) و مقام معنوی ایشان دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به مفاهیم مذهبی مانند قربانی و شهادت ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نیاز به توضیح داشته باشد.

شمارهٔ ۲۶۵

جان و جهان فدایت ای آنکه به ز جانی
ذوقی است جان سپردن چون جان تو می ستانی

مردن بداغ دردت عیش است بی نهایت
گشتن قتیل عشقت عمریست جاودانی

از حال مست این ره هشیار نیست آگه
ساقی بیار جامی زان باده ای که دانی

چون گریه دو چشمم غماز حال من شد
نشگفت اگر بماند راز دلم نهانی

بی همدمان یکدل از زندگی چه حاصل
ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی

گر دوست جوئی ای دل از خویش بی نشان شو
تا زو نشان بیابی در عین بی نشانی

ایمرغ سدره منزل بگشای بال و بر پر
زین خارزار صورت در گلشن معانی

یارب چه عیش باشد در گلشنی نشستن
کایمن بود بهارش از آفت خزانی

بر تخت ملک سرمد دارد حسین مسند
گر بگذرد چه نقصان زین خاکدان فانی
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.