کرد رجعت بروم باز آمد
رفت چون کبک و همچو باز آمد

قطره اش چون فزود دریا شد
بود عالی ز عشق اعلی شد

چون چنین شد مگو نیافت ورا
کانچه می جست شد بر او پیدا

مطربان را بخواند از سراو
بی سر و پا ببام و بر در او

میزد افغان قوی ببانگ و خروش
بحر عشقش از او بموج و بجوش

حیرت خلق شد در آن افزون
کاین چه شور است و این چگونه جنون

بیقراریش از غم هجران
بیشتر گشته زاند م هجران

همه از عکس او شده مجنون
هیچکس را نمانده صبر و سکون

پیر و برنا چو ذره ها رقصان
پیش آن آفتاب عشق از جان

گشت در چشم سرد هر آئین
همه را عشق و عاشقی شد دین