و هُوَ شیخ قطب الدین محمدبن شمس الدین مطهر بن شیخ ابونصر احمد جامی. از اکابر مشایخ بوده. گاهی محمد و گاهی ابن مطهر و گاهی قطب تخلص می‌نموده. چون غالباً قطب تخلص کرده. درین حرف ثبت شد. از اشعار آن جناب نوشته شد:

دل از دنیا به کلی بسته دارید
سراندر راه حق پیوسته دارید

دلی را کو نشد دیوانهٔ عشق
به زنجیر شریعت بسته دارید

چو در میدان وحدت کرد جولان
عنان مرکبش آهسته دارید
٭٭٭

کی بود کز دست نفس شوم سرکش وارهم
وز هوایِ این جهان تنگِ ناخوش وارهم

جامِ می از دست ساقیِ اجل گیرم چوقطب
درکشم آزاده‌وار از هر کشاکش وارهم
رباعی

وقت است که دل کمِ دو عالم گیرد
حاصل شدن مرادِ ما کم گیرد

شادی چو به دست می‌نیاید زین پس
اُمیدِ بریده دامنِ غم گیرد