هوش مصنوعی: متن درباره قاضی میر حسین میبدی، یکی از بزرگان محققین و مدققین است که به عنوان حکیمی بی‌نظیر و سالکی صافی ضمیر توصیف شده است. او در علوم مختلف مشهور بود و آثار مفیدی به زبان‌های عربی و فارسی از خود به جای گذاشته است، از جمله شرح هدایه، شرح کافیه، طوالع، شمسیه و شرح دیوان ولایت حضرت امیرالمؤمنین. همچنین گاهی شعر می‌گفته و دو رباعی از او در متن ذکر شده است. وفات او در سال 910 هجری اتفاق افتاده است.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم تاریخی، ادبی و عرفانی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به دانش پایه‌ای در این زمینه‌ها دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عشق و غم در رباعی‌ها ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.

بخش ۲۳ - حسین یزدی نَوَّرَ اللّهُ رَوْحَهُ

و هو زبدة الفضلاء و العلما قاضی میر حسین میبدی. از اعاظم محققین و اماجد مدققین. حکیمی است بی نظیر و سالکی است صافی ضمیر. در فنون علوم مشهور و معروف. عربیاً و فارسیاً تصانیف مفیده دارد. مانند: شرح هدایه و شرح کافیه و طوالع و شمسیه و شرح دیوان ولایت توأمان حضرت امیرالمؤمنین. گاهی شعر می‌گفته. وفاتش در سنهٔ ۹۱۰. از اوست:
رباعی

دانا که به رای دوستان در کار است
پیوسته ز شاخِ عمر برخوردار است

هرچند ترا دولت و نصرت یار است
صد دوست کم است و دشمنی بسیار است

آن دل که تو دیدیش ز غم خون شد و رفت
وز دیدهٔ خون گرفته بیرون شد و رفت

روزی به هوایِ عشق سیری می‌کرد
لیلی صفتی بدید و مجنون شد و رفت
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۲۲ - حافظ شیرازی قُدِّسَ سِرُّه
گوهر بعدی:بخش ۲۴ - حارثی مروی عَلَیهِ الرَّحمة
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.