فاضلی دانشور و شیخی معرفت گستر است. مدت‌ها در مرو و بلخ شیخ اسلامی نموده. از محبان صدق اندیش و سخن سنجان مدحت کیش اهل بیت رسالتؐحضرت ائمهٔ معصومین بوده و از همگنان گوی مفاخرت ربوده. قصاید بسیار به زبان عربی در مدایح آن بزرگواران منظوم کرده. غالب اشعارش به آن زبان است. این دو رباعی از اوست:

حالی باری در آتشم تا چه شود
خاک است همیشه مفرشم تا چه شود

با ناخوشی دهر خوشم تا چه شود
تو می‌کش و من همی کشم تا چه شود

یارب منِ تشنه جامِ خون چند کشم
بارِ ستمِ چرخ نگون چند کشم

از بهر دو لقمه‌ای که هم دادهٔ تست
من منت هر ناکس دون چند کشم