۱۳۳ بار خوانده شده

بخش ۲۷ - حسین خوانساری علیه الرّحمة

اعلم علماء و افضل فضلای زمان خود بوده. سالها در اصفهان مولویّت نموده. چون والدش آقا جمال و ولدش نیز آقا جمال نام داشته، او را ذوالجمالین خواندند. تحصیل علوم در خدمت فاضل نحریر خلیفه سلطان و سایر فضلا کرده. در زمان شاه سلیمان کمال اعزاز و اکرام یافته و شاه سلیمان را به قاعدهٔ امامیه که مجتهد نایب امام است و سلطان نایب مجتهد، مولانا را به نیابت خود بر تخت نشانید. چنانکه شاه سلطان حسین صفوی را جناب علّامهٔ محدّث مجلسی مولانا محمد باقر را نایب مناب خود کرده. غرض، آن جناب از مجتهدین و محققین زمان و تصانیف عالیه‌اش مدار علیّهٔ علمای دوران است. گاهی شعر می‌گفته. این رباعی از اوست:

ای باد صبا طرب فزا می‌آیی
از طوفِ کدامین کفِ پا می‌آیی

از کوی که برخاسته‌ای راست بگو
ای گرد به چشم آشنا می‌آیی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۲۶ - حسامی خوارزمی علیه الرّحمة
گوهر بعدی:بخش ۲۸ - حسن دهلوی قُدِّسَ سِرّه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.