هوش مصنوعی:
ضیاءالدین، فاضل و حکیمی بلندپایه، نسبش به سلمان فارسی می‌رسد و به همین دلیل تخلص "فارسی" دارد. او شرحی بر آثار فخرالدین رازی نوشته، معاصر سلطان محمد ایلدگز بود و امور شرعی بخارا را اداره می‌کرد. وی در سال 622 هجری در هرات درگذشت. چند بیت شعر از او در متن آمده است که مضامین عاشقانه و عرفانی دارند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل اشعار عرفانی و تاریخی است که ممکن است برای درک کامل، نیاز به دانش پایه‌ای از ادبیات و تاریخ داشته باشد. همچنین، برخی از ابیات دارای مضامین عاشقانه و احساسی هستند که برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.
بخش ۷۱ - فارسی خجندی
نامش ضیاءالدّین و چون سلسله نسبش به حضرت سلمان فارسی- رضی اللّه عنه- می‌رسد، بدین مناسبت فارسی تخلص کرده. فاضلی بلندپایه و حکیمی گرانمایه است. شرحی بر محصول فخرالدّین رازی نوشته. معاصر سلطان محمد ایلدگز بوده و امورات شرعیه بخارا را رتق و فتق می‌نموده. در سنهٔ ۶۲۲ در هرات وفات یافت. این ابیات از اوست:
روز ندانم چگونه شب کند آن کس
کز تو امید شب وصال ندارد
گفتا بهای بوس من آمدهزار جان
این هم ز لطف اوست که چندین بها نکرد
آتشین باد مرا بستر اگر بی یادت
می‌نهم هیچ شب از عشق تو سر بر بالین
گفتی ز درد من نگرستی و برحقی
فرق است از فشاندن خون تا گریستن
روز ندانم چگونه شب کند آن کس
کز تو امید شب وصال ندارد
گفتا بهای بوس من آمدهزار جان
این هم ز لطف اوست که چندین بها نکرد
آتشین باد مرا بستر اگر بی یادت
می‌نهم هیچ شب از عشق تو سر بر بالین
گفتی ز درد من نگرستی و برحقی
فرق است از فشاندن خون تا گریستن
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۷۰ - فردوسی طوسی علیه الرّحمه
گوهر بعدی:بخش ۷۲ - فیض کاشانی قُدِّسَ سِرُّه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
