و هُوَ زبدة الفضلاء مولانا رجبعلی. از مشاهیر فضلا و عرفای زمان خود بوده و شاه عبّاس ثانی به وی اظهار اخلاص و ارادت می‌نمود. در کمالات مسلّم اهل آن زمانه و در وجد و حال، وحید و یگانه. رسالهٔ کلید بهشت از اوست. در سنهٔ ۱۰۸۰ در اصفهان درگذشت:
مِنْرباعّیاته عَلَیهِ الرَّحمة

واحد که به کوی دوست منزل دارد
غم نیست اگر غم تو در دل دارد

پیوسته به تعمیر بدن مشغول است
بیچاره همیشه دست در گل دارد

واحد که چو آتش به برت می‌گردد
گر خاک شود خاک درت می‌گردد

گر آب شود روان به سوی تو شود
ور باد شود گِردِ سرت می‌گردد

ای آنکه برای تست رای همه کس
وی آنکه تویی مرا به جای همه کس

در پای تو اوفتاده‌ام دستم گیر
کوتاه کن از میانه پای همه کس