هوش مصنوعی: این متن به توصیف شخصیت علمی و معنوی ملاعلی، حکیم الهی و دانشمند برجسته‌ای از مازندران می‌پردازد که برای تحصیل به اصفهان رفت و نزد حکمای معاصر علوم معقول را آموخت. او با مجاهدت و تصفیه نفس به مقامات عالی حکمت الهی دست یافت و شاگردان بسیاری از نقاط مختلف به خدمتش رسیدند. متن همچنین شامل اشعاری عرفانی و حکمی از اوست که مضامین وحدت وجود، عشق الهی و جایگاه امامت را بیان می‌کنند.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، استفاده از زبان کهن و اصطلاحات تخصصی ممکن است برای خوانندگان جوان دشوار باشد.

بخش ۶۲ - نوری مازندرانی

و هُوَ زبدة المحققین و افضل المدققین، الحکیم الالهی و مخزن علوم لایتناهی ملاعلی. اصل آن جناب ازولایت نور مِنْاعمال مازندران بهشت نشان. در بدو سن از آنجا برآمده و به جهت تکمیل و تحصیل به دارالسلطنهٔ اصفهان متوطن شده. در خدمت فضلای حکمای معاصرین اکتساب علوم معقول کرده. به مجاهده و تصفیهٔ نفس شریف اشتغال داشت و به مرور دهور در فن حکمت الهی او را پایه‌ای اعلی دست داد. در اشراق در گیتی طاق شده. مردم از بلاد نزدیک و دور طالب خدمتش گردیدند و به خدمتش رسیدند و تلمّذ گزیدند. صاحب فضایل و خصایل شدند. اکنون سالهای سال است که در اصفهان به افاده می‌گذرانند و دیرگاهی است که در این فن مانند آن جناب فاضلی دانا و حکیمی بینا به ظهور نیامده است. حکم‌های اسلام را او مسلم است. غرض، خدمتش دست داده است. گاهی فکری می‌فرماید. از اوست:
مِنْغزلیاته

هر آه که بود در دل ما
برقی شد و سوخت حاصل ما

راز دل ما نمی‌شود فاش
تا لاله نروید از گل ما

ز تنها گر تنی تنها نشیند
نشیند با خدا هرجا نشیند

ز خود تنها نشین نوری که سهل است
اگر تنها کس از تنها نشیند

به کوی دوست روم چون غریب رسوایی
بود غریب رود چون به کعبه ترسایی

منم به دیر چو زاهد به کعبه چون ترسا
به غیر دیر و حرم هست هم مرا جایی

رخ نهان تو در هر چه بنگرم پیداست
ندیده دیده چه گوید نهان و پیدایی
و له ایضاً

فَأَیْنَمَا تَتَوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللّهِ
فَأَیْنَمَا تَتَجَلَّی تو قبلهٔ مایی

به غیر خواجهٔ قنبر امام دین حیدر
اگرچه هست خدا لیک نیست مولایی

یَدُ اللّه است یَدُ اللّه فَوْقَ أَیْدِیْهم
به غیر دست خدا نیست دست بالایی

بهای خاک درت نقد جان دهد نوری
که غیر این نبود غیر سود سودایی
و مِنْ رباعیاته

حقا که علی امام مطلق باشد
حقیت او چو حق محقق باشد

آن کس که کند حق علی را انکار
از حق مگذر که منکر حق باشد
و له ایضاً

وحدت چه بود قاهر و کثرت مقهور
در هرچه نظر کنی بود حق منظور

در مظهر کثرت است وحدت قاهر
در مجمع وحدت است کثرت مقهور
تعداد ابیات: ۱۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۶۱ - نغمهٔ خراسانی
گوهر بعدی:بخش ۶۳ - نظر نایینی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.