در عرف عشق چون در خانۀ دل عاشق ساکن شود و دل ازدخل فارغ گردد و مطمئن شود باشد که معشوق خواهد که او را از خانۀ دل بدر کند نتواند و این در آن مقام بود که عاشق کامل بود امتناع وصول خود به معشوق تصور کند و با صرف عشق بسازد و طمع وصال از دل بیرون کند:

من با تو همی نرد خطر خواهم باخت
هرچند بری همی دگر خواهم باخت

تا ظن نبری که مختصر خواهم باخت
جز عشق تو هرچه هست خواهم باخت

«عین‌القضات همدانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir