هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و محبت به یک کودک هفت ساله سخن می‌گوید و از مقام والای او در نزد خداوند یاد می‌کند. شاعر از روزی که خداوند به او داده است و از خنده‌های شاد کودک سخن می‌گوید. همچنین، شاعر به علم و دانش الهی اشاره می‌کند و از عقل و فرزانه‌گی نام می‌برد.
رده سنی:
12+
این متن دارای مفاهیم عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان زیر 12 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و عبارات پیچیده‌تر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و درک ادبی دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.
بخش ۱۱۵ - در نصیحت فرزند خود محمد گوید
ببین ای هفت ساله قرةالعین
مقام خویشتن در قاب قوسین
منت پروردم و روزی خدا داد
نه بر تو نام من نام خدا باد
درین دور هلالی شاد می‌خند
که خندیدیم ماهم روزکی چند
چو بدر انجمن گردد هلاکت
برافروزند انجم را جمالت
قلم درکش به حرفی کان هوائیست
علم برکش به علمی کان خدائیست
به ناموسی که گوید عقل نامی
زهی فرزانه فرزند نظامی
مقام خویشتن در قاب قوسین
منت پروردم و روزی خدا داد
نه بر تو نام من نام خدا باد
درین دور هلالی شاد می‌خند
که خندیدیم ماهم روزکی چند
چو بدر انجمن گردد هلاکت
برافروزند انجم را جمالت
قلم درکش به حرفی کان هوائیست
علم برکش به علمی کان خدائیست
به ناموسی که گوید عقل نامی
زهی فرزانه فرزند نظامی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۱۴ - نتیجه افسانه خسرو و شیرین
گوهر بعدی:بخش ۱۱۶ - در خواب دیدن خسرو پیغمبر اکرم را
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
