هوش مصنوعی: متن بالا به توصیف جلایر و مهمان‌داری او در بغداد می‌پردازد و از زیبایی‌ها و شگفتی‌هایی که در آنجا دیده شده سخن می‌گوید. همچنین، به ستایش از دشت اوجان و آذربایجان پرداخته و آرزوی شادی و آبادی برای آنجا دارد. در ادامه، از نایب شاه جوان‌بخت و رونق بخت او یاد می‌کند و به تضاد بین بزم و رزم اشاره می‌شود. در پایان، حرکت لشکر به سوی مراغه ذکر شده است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم تاریخی و ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و اصطلاحات قدیمی ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند، بنابراین مناسب برای سنین بالاتر است.

بخش ۱۳

جلایر چون گذارش بر ری افتاد
به مهمان داری کهیای بغداد

بسی اعجوبه در پاشویه ها دید
که الحق واجب الوا گویه ها دید

توای دشت اوجان پیوند جانی
بهشت ملک آذربایجانی

به کام نیک خواهان شادزی، شاد
همیشه سبز و خرم باش و آباد

که اینک نایب شاه جوان بخت
فزاید در فضایت رونق بخت

ز یک سوساز نای و کوس عیش است
دگر سو بانگ های و هوی جیش است

خداوندا ترا دیگر چه عزم است؟
که نای بزم تو با کوس رزم است؟

قفی بالامن قومی بالفراغه
که لشکر می رود سوی مراغه
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۲
گوهر بعدی:بخش ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.