هوش مصنوعی: این متن یک قصیده در مدح و ثنای شاه عباس صفوی است که در آن شاعر از خداوند می‌خواهد که شاه را از هر گزندی محفوظ بدارد، عمر جاودان به او ببخشد و دشمنانش را نابود کند. همچنین شاعر از شاه به عنوان پناهگاه مردم و شایسته تخت پادشاهی یاد می‌کند و از خدا می‌خواهد که دولت او را پایدار نگه دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم تاریخی و مذهبی است که درک آن‌ها نیاز به دانش و بلوغ فکری دارد. همچنین ممکن است برخی از اصطلاحات و مفاهیم برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل‌درک نباشد.

بخش ۱۸

جلایر: شاه ظل کردگارست
پناه او امان از روزگارست

دعای شاه عباس جوان بخت
که ز آغازست او شایسته تخت،

به تو فرض است چون حمد و دعایش
بگو: هر انجمن نعت و ثنایش

دعایش ذکر لب کن کام یابی
تو کم نامی زلطفش، نام یابی

خداوندا به حق نور پاکان
به سوز سینه های درد ناکان

به حق دین احمد نور اطهار
به آل پاک او هشت است و هم چار

به حق چارده معصوم پاکی
وجود شه نه بیند دردناکی

تنش را از الم محفوظ داری
زعمر جاودان محظوظ داری

هر آن چیزی که خواهد روزگارش
همه آماده داری در کنارش

مدامی کامیاب و کامران باد
جهان تا هست بر او چون جنان باد

حسودش را به عالم نیست گردان
به حق آبروی شاه مردان

رسانی دولتش را نسل بر نسل
کنی بر مهدی آل نبی وصل

جلایر چون ثنا خوانی تو بر شاه
چه غم داری؟ مرامت هست دل خواه

که شه دینت ادا سازد ز احسان
مکن ز اندیشه خاطر را پریشان
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۷
گوهر بعدی:بخش ۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.