جلایر هست شیرین کامت از شاه
بحمدالله مرامت گشت دل خواه

جلایر لولو شهوار آور
نسفته گوهری در وار آور

ولی عهد شهنشاه جهان دار
ثنایش فرض دان ز آغاز هر کار

که او چون لایق اکلیل و تخت است
خداوندش معین و یار، بخت است

که از یک فکر بکرش خلق آزاد
شود آن گه که دست سعی بگشاد

مشیر و هم مشارش عقل کامل
نماید مشکلات سخت را حل

همه دیدند و دانند اهتمامش
عطاردگاه دانش شد غلامش

درنگ و صبر و حلم و استقامت
چو دید از او زحل دارد اقامت

به گاه رزم تیغش تیز و خون خوار
شده مریخ ز آن رو سرخ رخسار

مربی هست چون رای دبیرش
به هرکس خاصه بر بدر منیرش

شده برجیس سرگردان و حیران
که چون گردد غلام شاه ایران؟

زند ناهید چنگی و چغانه
به بزم پر سرور آن یگانه

بحمدالله همه کارش نکوشد
هر آن چه خواستی آن قسم او شد

فرستادی به روس از راه فرهنگ
یکی فرزند و شد گر خاطرت تنگ،

چه غم شام فراقش خوش سرآمد
امیرزاده خسرو رفت و آمد

هر آن فرمودیش آن قسم او کرد
دل صد پاره دشمن رفو کرد

نمودی دوستی چون با شه روس
از آن در دست حاسد ماند افسوس

از این تدبیر آسودند چندان
همه لب های دولت خواه خندان

همان عهدی که از خامی شکستند
به پخته کاریت محکم به بستند

بلی فرزند فرزانه چنین است
همه کردار او نیک و گزین است

نشان از باب دارد آن خردمند
از آن فرمودیش فرزانه فرزند

همان نوری که از خور گشت ظاهر
موثر چون خورست این هست باهر

بحمدالله که از رای خبیرت
ز تدبیرات علم با منیرت،

میان کفر و دین سدی به بستی
که هیچ از اهل دین ز اول نه خستی

بشارت عرض این است بر شهنشاه
که کار روس شد این قسم کوتاه

ولی پیموده راهی آگه از کار
بباید رفت و آن جا کرد اظهار

که نشمارند آسان این حکایت
شود عرض از بدایت تا نهایت

بدانند قدر این تدبیر و فرهنگ
خورد بر شیشه هر حاسدی سنگ

شود معلوم کار خام و پخته
نباید ماند این مشکل نهفته

کزین پس اهتمامی در همه کار
بفرمایند و یاد آرند کردار

که مشکل کی شود آسان به دانی
کلیدش هست دست کاردانی

چو کارت با خداوند جلیل است
گلستان آتشت هم چون خلیل است

رفاه خلق جستی از خداوند
خداوندت بدارد شاد و خرسند

نمی خواهی اذیت بر خلایق
به هر کاری نمائی خوش دقایق

به قانون شریعت راه پوئی
به غیر از امر حق حکمی نگوئی

رعایا و برایا جمله خشنود
زیانی نیست در عهدت مگر سود

زعدلت بره پیش گرگ خفته
که را یارا که حرف جبر گفته؟

در جود و کرم بر خلق یک سر
گشودی ای خدیو دادگستر

بخواهی خلق را در مهد راحت
ندیده کس به عهدت هیچ محنت

خلایق روز و شب از پیر و برنا
دعا گویند تا گردی توانا

مخالف با مرامت چرخ گردون،
نگردد تا نگردد فام گل گون

خدا عمرت حیات خضر سازد
میان سرورانت خوش نوازد

توئی چون ملجا هم ترک و تاجیک
از آن آیند جستت دور و نزدیک

تعدی چون کنند اطراف دیگر
شده بابت امید خلق این در

گشایش بر درت داده خداوند
که غمگین هر که آمد رفت خرسند

الهی این در امید بگشای
تو این دولت به شه جاوید بنمای

چو دادی از ره تدبیر و دانش
زمام کار دست اهل بینش

ز اولاد رسول و خیر خواهی
دهد بر ذات پاکش حق گواهی

به غیر از نیک خواهی نیست کارش
به خاص و عام دادی اختیارش

چو او قائم مقام حضرت شاه
به شد، دست تعدی گشت کوتاه

همه احکام محکم حکم شاه است
نظام ملک در معنی گواه است

جلایر کن دعا و ختم کن عرض
دعای ذات پاکش هست چون فرض

الهی تا جهان را نام باشد
به هر آینده اش یک عام باشد

رود اندوه و آید بخت و اقبال
به هر روز و به هر ماه و به هر سال

حسودش در به در بر هر دیاری
نباشد در حیات او قراری

همه احباب او در عیش و شادی
دهد جان دشمنش در نامرادی