هوش مصنوعی:
ادهم به دیر کهنی می‌رود و با راهبی آشنا می‌شود. راهب از او می‌پرسد که چگونه در این دیر کهن زندگی می‌کند و پوشش و خوراک خود را از کجا تأمین می‌کند. ادهم پاسخ می‌دهد که این سوال اشتباه است، زیرا روزی‌دهنده خداوند است و بندگان باید به او توکل کنند. راهب متوجه می‌شود که آزمودن خداوند درست نیست و باید به رضای او راضی بود.
رده سنی:
14+
متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی نسبتاً عمیق است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از زبان شعر کلاسیک فارسی ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال دشوار باشد.
بخش ۲۰ - حکایت ابراهیم علیه الرحمة باراهب
رفت ادهم در یکی دیر کهن
راهبی دید آشنای این سخن
امتحان کردش که ای سرگشته مرد
پایبند این چنین جایت که کرد
گر در این دیر کهن منزل کنی
پوشش و خور از کجا حاصل کنی؟
راهبش گفت این سخن از من خطاست
از خداپرس اینکه روزی ده خداست
بندگان سر بر خط فرمان نهند
پوشش و خورشان خداوندان دهند
این گره بگشا اگر پیوند تست
زانکه پنداری توکل بند تست
رهروی بر هر گلی صد خارکش
امتحان کردن خدا را نیست خوش
بنده باش و هرچه آید رد مکن
جز رضا دادن طریق خود مکن
راهبی دید آشنای این سخن
امتحان کردش که ای سرگشته مرد
پایبند این چنین جایت که کرد
گر در این دیر کهن منزل کنی
پوشش و خور از کجا حاصل کنی؟
راهبش گفت این سخن از من خطاست
از خداپرس اینکه روزی ده خداست
بندگان سر بر خط فرمان نهند
پوشش و خورشان خداوندان دهند
این گره بگشا اگر پیوند تست
زانکه پنداری توکل بند تست
رهروی بر هر گلی صد خارکش
امتحان کردن خدا را نیست خوش
بنده باش و هرچه آید رد مکن
جز رضا دادن طریق خود مکن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۹ - در بیان معرفت توکل میفرماید
گوهر بعدی:بخش ۲۱ - در بیان رضا و کیفیت آن میفرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
