هوش مصنوعی:
این متن عرفانی از مولوی به موضوع تجلی الهی و ناتوانی عقل و وهم در درک آن می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که برای رسیدن به حقیقت، باید از اوصاف و تعلقات دنیوی رها شد و به تجلی ذات الهی رسید. نور تجلی بی‌نشان است و درک آن با عقل ممکن نیست. گاهی افعال و صفات الهی را نشان می‌دهد و گاهی پرتو ذات حق را آشکار می‌سازد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و فهم نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مبانی عرفان اسلامی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
بخش ۳۴ - در بیان تجلی صفات میفرماید
بند راه توهم از اوصاف تست
پردهای خویش بردار از نخست
دل چه از سودای نفسانی برست
بر سر تخت تجلی خوش نشست
چیست انوار تجلی بی نشان
آنچه از سر تو آید بی گمان
وهم و فهم اینجا نگنجد چون خیال
نی عبارت را در این معنی مجال
گه گشاید گنج افعال و صفات
گه نماید پرتو انوار ذات
پردهای خویش بردار از نخست
دل چه از سودای نفسانی برست
بر سر تخت تجلی خوش نشست
چیست انوار تجلی بی نشان
آنچه از سر تو آید بی گمان
وهم و فهم اینجا نگنجد چون خیال
نی عبارت را در این معنی مجال
گه گشاید گنج افعال و صفات
گه نماید پرتو انوار ذات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۳۳ - در بیان قید در مقام تمکین
گوهر بعدی:بخش ۳۵ - در بیان تجلی ذات میفرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
