هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و اخلاقی از کلیم کاشانی، بر موضوعاتی مانند رهایی از وابستگی‌های دنیوی، کمک به ناتوانان، ارزش دوستی و الفت، و هشیاری در برابر فریب‌های دنیا تأکید دارد. شاعر از مفاهیمی مانند عرفان، توبه، و رحمت الهی نیز سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۱۳

بند از زنجیر نتوان کرد دل وارسته را
می تواند زد بعالم پشت پای بسته را

تشنه یک آرزو از همت والا نه ایم
خاک هم آبست دست از آبحیوان شسته را

تا توانی ناتوانان را بچشم کم مبین
یاری یک رشته جمعیت دهد گلدسته را

رحمت حق را هر آن عارف که بشناسد درست
داند اجری نیست چندان توبه بشکسته را

هیچگه راه جدائی در میانشان وا نشد
دوست دارم الفت آن ابروی پیوسته را

ای دل اندر بزم او بر زاری از حد می بری
یادگیر از شمع آنجا گریه آهسته را

خنده بدمستی است، در ایام او هشیار باش
محتسب بو می کند اینجا دهان بسته را

مینهم در زیر پای فکر کرسی از سپهر
تا بکف می آورم یک معنی برجسته را

کس بجز ساغر تلاش ما نمی فهمد، کلیم
شعر فهمان جمله صیادند صید بسته را
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.