هوش مصنوعی:
این شعر از حافظ بیانگر احساسات عمیق عاشقانه و دردهای عشقی است. شاعر از صبر و حوصله‌ی تنگ شده، ناله‌های دل، نگاههای خونریز و غمزه‌های جنگنده سخن می‌گوید. همچنین به موضوعاتی مانند بدگمانی، قمار عشق، دام عشق و ناامیدی اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر از زنگ‌زدگی آینه‌ی دل و عدم بازگشایی آن به روی دیگران صحبت می‌کند.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و احساساتی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین برخی از اشارات مانند قمار و ناامیدی نیاز به بلوغ فکری دارد.
غزل شمارهٔ ۷۱
صبر را از دهنت حوصله تنگ آمده است
ناله ها را ز دلت تیر بسنگ آمده است
مژه ات آفت جان، ترک نگاهی خونریز
بسته آن غمزه دو شمشیر و بجنگ آمده است
بدگمانی دلم ز آن صف مژگان داند
گر با سلام شکستی ز فرنگ آمده است
چه قمارست که در کوی بتان می بازند
هر که باز آمده در باخته رنگ آمده است
عیب آن زلف رسائیست، که در دامن تو
هر که دستی زده آن طره بچنگ آمده است
اره تا نخل تمنای مرا قطع کند
همه تن پا شده وز پشت نهنگ آمده است
در دل بر رخ هر کس نگشائیم کلیم
ای بسا عکس که در آینه زنگ آمده است
ناله ها را ز دلت تیر بسنگ آمده است
مژه ات آفت جان، ترک نگاهی خونریز
بسته آن غمزه دو شمشیر و بجنگ آمده است
بدگمانی دلم ز آن صف مژگان داند
گر با سلام شکستی ز فرنگ آمده است
چه قمارست که در کوی بتان می بازند
هر که باز آمده در باخته رنگ آمده است
عیب آن زلف رسائیست، که در دامن تو
هر که دستی زده آن طره بچنگ آمده است
اره تا نخل تمنای مرا قطع کند
همه تن پا شده وز پشت نهنگ آمده است
در دل بر رخ هر کس نگشائیم کلیم
ای بسا عکس که در آینه زنگ آمده است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
