هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های زیبا، مفاهیمی مانند عشق، ارزش‌های والا، و تجربه‌های انسانی را بیان می‌کند. شاعر از عناصر طبیعت مانند گل، سرو، و برق آتش برای انتقال احساسات خود استفاده کرده و بر اهمیت قدرشناسی و حفظ ارزش‌های درونی تأکید دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند تا به درستی درک شوند.

غزل شمارهٔ ۲۴۳

گر سرو قدت جلوه به بستان نفروشد
گل هم بکسی چاک گریبان نفروشد

کالای دل از مشتری قدرشناس است
برق آتش خود جز به نیستان نفروشد

از عربده چشم تو هر سوی منادیست
در شهر که کس باده بترکان نفروشد

در بوم و بر ملک تجرد نتوان یافت
آن مور که منت بسلیمان نفروشد

آن جنس کسادم که بهیچ ار خردم کس
مشکل که مرا باز بنقصان نفروشد

مهلت مطلب بوسه بجان گردهدت دوست
گر نسیه دهد جنس خود ارزان نفروشد

در صحبت افسرده دلان شعر نخوانم
کس مروحه در فصل زمستان نفروشد

افزون طلبی نیست کلیم از روش عقل
دانا سر خود در ره سامان نفروشد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.