ازین دلگشا جشن وافر سرور
همه عید شد سربسر ماه و سال

زمان را گرفت امتداد فرح
چو رشته که پنهان شود در لئال

می شادمانی و بزم و طرب
فراوان تر از آب در برشکال

نفس کار صیقل بر آئینه کرد
زبس سینه ها گشت پاک از ملال

ز گوهر فشانی دست کرم
گهر گشته چون آینه پایمال

بدینسان که باشند یاقوت و لعل
پریشان نشد گل ز باد شمال

زبس گوهر و زر گرفتست اوج
مرصع توان کرد تیغ خیال

طمع آنچنان طرف ازین جشن بست
که دیگر لبش وانشد از سئوال

چه سوداست دانی که از رقص شوق
فتادند افلاک در وجد و حال

دو سعد اختر اوج شاهنشهی
ببرج شرف کرده اند اتصال

دو گوهر بیک عقد دوران کشید
که باشد سیم شان بعالم محال

ز آمیزش زهره و مشتری
سعادت گرفتست اوج کمال

دو چشمند بر چهره سروری
که هستند در وصل بی انفصال

در آمیزش و سازگاری بهم
موافق چو بر روی دولت دو خال

خرد بهر تاریخ تزویج گفت
(قران کرد سعدین برج جلال)