چو دست قضا نقش این جلد بست
پر و بال طاووس در هم شکست

کتابش چو گوهر بود از شرف
مناسب فتادست جلد از صدف

کند خرده کاریش را چون نگاه
گذارد فلک عینک از مهر و ماه

چو خود را سزاوار این جلد دید
صدف دامن از دست گوهر کشید

تراوش ز بس می کند آب از او
گلش را نشسته است شبنم برو

برای تماشای این نوبهار
نگه باز گردانم از روی یار

کتابی کزو گشت زینت پذیر
میان دو گلشن شود جایگیر