هوش مصنوعی: این متن عرفانی و شاعرانه به توصیف جمال و عشق الهی می‌پردازد. شاعر از تجلی زیبایی ذات الهی سخن می‌گوید که همه‌چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و عاشقان را سرمست می‌کند. او از وحدت در عشق سخن می‌گوید و اینکه یک جام باده عشق می‌تواند هر کس را به شیوه‌ای خاص مست کند. شاهد حسن الهی هر لحظه در جهان تجلی می‌کند و برای دیدن آن، بینش ویژه‌ای لازم است. شاعر همچنین از تأثیر این جمال بر خودش می‌گوید که تمام وجودش را به دیده تبدیل می‌کند تا بتواند این زیبایی را درک کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و شاعرانه است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۷

اگر از چهره ذاتش برافتد برده اسما
ز تاب پرتو حسنش فنا گردد همه اشیا

ز جام باده عشقش همه ذرات سرمستند
گرفت آفاق ازین معنی سراسر فتنه و غوغا

همان یک باده با هر کس دهد ساقی ز دیگر جام
کند وامق ز عذرا مست و مجنون از رخ لیلی

تجلی میکند هر دم بعالم شاهد حسنش
اگر دیدار میخواهی بیاور دیده بینا

چو از رخ پرده بردارد جمال خود بیاراید
همه اعضای من گردد سراسر دیده سرتاپا

که تا هر جا بهر عاشق نماید شیوه دیگر
گهی مسجد کند منزل گهی میخانه را مأوی

بحسن تازه هر ساعت نماید یار دیداری
از آن رو دایما بودست اسیری واله و شیدا
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.