هوش مصنوعی:
این شعر عرفانی بیانگر عشق و پرستش معشوق الهی است. شاعر از وحدت وجود، عشق به خدا و بیاعتنایی به دنیا سخن میگوید. او عشق را بالاتر از همه چیز میداند و ذرات جهان را آینهای از مهر معشوق میخواند. همچنین، به وحدت خداوند و شهادت ذرات بر این وحدت اشاره میکند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی موجود در شعر برای درک و تجربه نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. این شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم عرفانی دارد که معمولاً در سنین پایینتر کمتر یافت میشود.
شمارهٔ ۱۷
ما می پرست یار و جهان می پرست ما
مامست عشق و کون ومکان بوده مست ما
جنب وجودم از می توحید حق پرست
زاهد مکن بسنگ ملامت شکست ما
در ملک عشق منصب ما بین چو شد بلند
ماپست یارو جمله جهان گشته پست ما
هر ماهیی که بود درین بحر بی کران
موج کرم فکند تمامی بشست ما
ذرات کون آینه مهر روی اوست
این روی دیده بود ز بت بت پرست ما
بر وحدت خدا همه ذرات شاهدند
گر منکری شنو تو جواب الست ما
ما پشت پا زدیم اسیری بهر دو کون
تا اوفتاد دامن عشقش بدست ما
مامست عشق و کون ومکان بوده مست ما
جنب وجودم از می توحید حق پرست
زاهد مکن بسنگ ملامت شکست ما
در ملک عشق منصب ما بین چو شد بلند
ماپست یارو جمله جهان گشته پست ما
هر ماهیی که بود درین بحر بی کران
موج کرم فکند تمامی بشست ما
ذرات کون آینه مهر روی اوست
این روی دیده بود ز بت بت پرست ما
بر وحدت خدا همه ذرات شاهدند
گر منکری شنو تو جواب الست ما
ما پشت پا زدیم اسیری بهر دو کون
تا اوفتاد دامن عشقش بدست ما
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.