هوش مصنوعی: این متن عرفانی از حافظ، به موضوعات عشق الهی، رهایی از خودی و رسیدن به فنا در خدا می‌پردازد. شاعر از می و میخانه به عنوان نمادهایی برای وصول به حقیقت استفاده می‌کند و بیخودی را اصل عبادات می‌داند. متن برتری عشق و مستی معنوی بر طاعات ظاهری را تبلیغ می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که برای درک کامل به بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین استفاده از نمادهای شراب و میخانه ممکن است برای سنین پایین نامناسب باشد.

شمارهٔ ۶۳

قبله حاجات ما کوی خرابات آمدست
شاهد و می رند را عین مناجات آمدست

چون بمستی میتوان رستن ز هستی لاجرم
عاشقان را می پرستی به ز طاعات آمدست

آیت حسن تو خواند جان ما از هر ورق
حال عارف برتر از کشف و کرامات آمدست

بشنود انی اناالله چون کلیم از هر درخت
هرکه او برطور عشق از بهر میقات آمدست

از فنا چون می توان در بزم وصلش راه یافت
پس بمعنی نیستی عین کمالات آمدست

بت پرستی گر گرفتار خودی نی حق پرست
در طریقت بیخودی اصل عبادات آمدست

تا اسیری از خودی فانی و باقی شد بدوست
ساقی میخانه و پیر خرابات آمدست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.