هوش مصنوعی: این متن عرفانی بیان می‌کند که جهان جلوه‌گاه زیبایی خداوند است و همه چیز در حقیقت بازتابی از اوست. در نهایت، همه چیز یکی است و دوگانگی وهمی بیش نیست. عاشق و معشوق در حقیقت یکی هستند و جدایی میان آنها توهمی است که از نگاه محدود انسان ناشی می‌شود.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مباحث عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۶۶

چیست عالم جلوه گاه حسن دوست
جلوه در عالم چه باشد جمله اوست

ظاهرا گر زانکه عالم مظهرست
مظهر و ظاهر چو وابینی هموست

در حقیقت نیست غیر از یار کس
این نمود غیر عین وهم توست

یار خود آئینه روی خود است
در نمودن آینه گر غیر روست

می نماید غیر دریا جو، ولی
در حقیقت دان که دریا عین جوست

حسن خود را دید و شد عاشق بخود
در جهان او را بخود این گفت و گوست

مائی و اوئی بمعنی شد یکی
گر اسیری ما و او گوید که دوست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.