بما پیداست حسن طلعت ذات
صفات و ذات را مائیم مرآت

بیا نور تجلی بین ز موسی
که موسی میرسد از طور و میقات

بتحقیق و یقین دیدم رخ دوست
گذشتم از همه تقلید و طامات

دو عالم یار و غیر او خیالست
مشو جانا گرفتار خیالات

بعالم مهر رویش گشت تابان
نماید پرتو حسنش ز ذرات

میان عاشق و معشوق وصلست
مگو زاهد ز هجران این خرافات

عصا برکف مرو این ره چو کوران
چو حق ظاهر چه محتاجی به آیات

سخن ز آفات راه عشق کم گو
که راه عاشقان را نیست آفات

چنان مست لقای اوست عاشق
که نه حالات داند نه مقامات

شدم آخر حریف شاهد و می
بیمن دولت پیر خرابات

ز ما اسرار عرفان جوی و تحقیق
مپرس از ما اسیری از کرامات